Wykres kołowy

• Zamiast kolorów należy używać wzorów tekstur, które mogą być łatwo rozróżnialne przez dotyk.
• Należy użyć grubej linii (co najmniej 2 pkt.), by dzielić sekcje (obszary wykresu).
• Legenda i wykres powinny być na tej samej stronie; powinno się wymienić sekcje w kolejności zgodnej z ruchem wskazówek zegara, zaczynając od góry.
• Opis wykresu: należy użyć strzałek (bez grotu), by wskazać dane (np. wartości liczbowe) do odpowiedniego pola wykresu. W sytuacji, gdy w polu wykresu zmieszczą się dane - należy tam je umieścić.
• W przypadku gdy wykres kołowy przedstawiony jest w widoku 3D należy go uprościć do widoku 2D.

Wykres słupkowy

• Orientacja wykresu powinna być taka sama jak na wykresie oryginalnym.
• Należy użyć linii siatki (kropkowanych lub linii o najsłabszym uwypukleniu), aby śledzić i odróżniać wartości od słupków.
• Linie osi x (poziomej) i osi y (pionowej) muszą być wyraźniej pogrubione niż linie siatki, ale słabiej uwypuklone niż słupki danych. Należy je opisać.
• Należy używać wzorów tekstur, które są wystarczająco charakterystyczne dla każdej kategorii.
• Jeżeli to możliwe należy wartości wykresu podawać nad słupkami, a także dodawać, jeśli jest taka potrzeba, podpisy pod nimi.

Wykres liniowy, wykres funkcji

• Jeśli wartości są liczbowe, należy użyć znaku liczbowego (#).
• Należy dodać linie siatki, gdy wartości muszą być śledzone, nawet jeśli nie są ujęte w oryginale.
• Linie osi x (poziomej) i osi y (pionowej) powinny być wyraźniej pogrubione niż linie siatki, ale słabiej uwypuklone niż linia wykresu. Należy je opisać.
• Należy ograniczyć ilość znajdujących się na rysunku linii, punktów i symboli do tych, które powinny być łatwe do zidentyfikowania i odróżnienia nawzajem.
• W przypadku, gdy dodane linie siatki i znaczniki pokazane na wydruku zaburzają czytelność - mogą zostać pominięte.
• Legendę należy umieścić przed wykresem, na tej samej stronie.
• Opis punktu (0,0): numer 0 lub literę O, należy umieścić poniżej osi x i na lewo od niej.
• Jeśli krzywe wykresów przecinają się, lub zbiegają, to każda powinna być rysowana linią o innej fakturze.

Wykres punktowy

Należy odtworzyć dokładną liczbę punktów, jak na oryginale. Linie osi: oś x i oś y powinny być tej samej tekstury. Naniesione na wykres punkty mogą się nakładać. Wielkość średnicy punktów na liniach powinna wynosić 3,2 mm, powinny różnić się od linii lub obiektów, na których są położone i być otoczone pustą przestrzenią w odległości 3,2 mm od krawędzi punktu.

Diagramy

• Zaleca się użycie połączenia grafiki dotykowej wraz dodatkowym opisem słownym, np. w postaci listy.
• Elementy diagramu powinny być opisane za pomocą liter alfabetu lub cyfr.
• Należy zachować miejsce pomiędzy napisem w brajlu a linią konturową elementu diagramu.

Tabele

Sposób adaptacji tabeli zależy od jej wielkości. Tworzenie tabel w formie graficznej zaleca się tylko wtedy, gdy posiada małą liczbę kolumn. Zawartość w komórkach nie powinna również zawierać długich treści, ponieważ zwiększa się wówczas długość tabeli. Wielkość tabeli powinna mieścić się na arkuszu o formacie A4 lub A3. Istnieje możliwość podziału tabeli na arkusze. Przy jej podziale należy zwrócić uwagę, czy przeniesienie na kolejną kartkę, a przy tym zwiększenie wymiaru nie zaburza czytelności tabeli. Jeśli tabela jest podzielona to należy umieścić ją na dwóch kolejnych stronach, parzystej i nieparzystej tak, aby po otwarciu stanowiła całość dostępną bez odwracania strony. Proste tabele mogą mieć układ poziomy.

W jednej linijce napisanej brajlem na arkuszu A4 w orientacji pionowej mieszczą się 32 znaki. Dane znajdujące się w tabeli powinny być umieszczone w kolumnach bez ramek. Zaleca się obramowanie tabeli grubszą / szerszą linią ciągłą. Linia rozdzielająca nagłówki od pozostałych wierszy powinna być w innym kolorze (inny rodzaj uwypuklenia w przypadku korzystania z programu Tiger) niż obramowanie i wiersze. Analogicznie stosuje się rodzaj linii między wierszami (niższy poziom uwypuklenia). Odpowiednio dla ramki tabeli najwyższą zastosowaną numerację, dla nagłówka niższą, a dla wierszy najniższą wartość koloru.

Jeżeli tabela zawiera kilka nagłówków kolumn o dłuższych nazwach to można użyć skrótów, które powinny być opisane, np. w formie legendy. Można je oznaczyć symbolami literowymi czy początkowymi literami nazwy nagłówka.

Nie stosuje się obramowań kolumn. W celu oddzielenia poszczególnych kolumn można zastosować następującą metodę: spacja, średnik, spacja. Można także, jeśli jest taka możliwość, zastosować średnik w każdym wierszu jeden pod drugim. Te sposoby ułatwiają odróżnienie przejścia do kolejnej kolumny. Liczby w tabelach powinny być wyrównane tak, by w pionowych kolumnach znaków były umieszczone cyfry tego samego rzędu wielkości.

Poniższy rysunek przedstawia przykład prostej tabeli przygotowanej w programie Tiger.